De dans van ons leven
Vandaag een filmpje over de dans van ons leven. Daarin deel ik mijn dans en nodig ik je uit om te onderzoeken welke dans jij danst. Tony Robbins vertelt in zijn documentaire: het leven is een dans is tussen ons diepste verlangen en onze grootste angst. En de meeste mensen raken verstrikt in die dans. Zo ook ik en ineens werd ik wakker en zag: als ik die dans niet snel overstijg, dan zal ik mijn missie nooit leven. Dit overstijgen doe ik door niet langer mijn angst uit de weg te gaan maar AAN TE GAAN. Voor mij betekent dit openheid, eerlijkheid en zichtbaarheid en mijn werk doen zonder terughouding! Mijn werk is missie-ondernemers helpen voluit te gaan doen waarvoor ze gekomen zijn. Ben jij dat en houd jij jezelf tegen? Doe dan met me mee en overstijg jouw dans! Bekijk het filmpje en beantwoord voor jezelf de-dans-van-mijn-leven. Als je wilt kun je jouw dans en inzichten delen. schermafbeelding-2016-10-17-om-20-56-24 Neem gerust de tijd om helderheid te krijgen over jouw dans (je diepste verlangen en je grootste angst). Volgende week stuur ik je een nieuw filmpje waarin we gaan ontdekken dat er 2 ingrediënten zijn waarmee je jouw dans kunt integreren en overstijgen. Lieve groet, Kirsten  
Over de schrijver
Monique
Door

Monique

op 18 Oct 2016

Mijn missie is dat alle vrouwen de basis in hun leven op orde krijgen. Voor mij betekent dat: weten wat je wilt en daar naar handelen en geen activiteiten en overbodige spullen die je energie opslokken. Door die solide basis ontstaat er ruimte om te werken aan je levensdoelen. Maar... ik liet (laat) me tegenhouden door wat mensen van me vinden. Ik ben vroeger gepest en dat heeft diepe sporen achtergelaten. Steeds weer duikt dat onzekere meisje op. Ben ik wel goed genoeg? "Ja! weet mijn hoofd." Maar diep van binnen...

Kirsten
Door

Kirsten

op 19 Oct 2016

Hoi Lieve Monique, waar je nog kunt kijken is: - waar geef jij uiting aan, in jezelf, als jij je missie leeft? Welke beweging is dat in essentie? - en hoe uit jouw grootste angst zich in je leven? Houd je je mond? Verstop je je? Maak je je klein? - en hoe houden die twee bewegingen elkaar in stand/elkaar vast (zoals danspartners) Ik waardeer je moed enorm! Want ondanks die angst DOE je het toch maar mooi allemaal. Je helpt vrouwen, je hebt een prachtig bedrijf. Petje af!

Mirjam
Door

Mirjam

op 21 Oct 2016

Hi Kirsten, wat fijn dat je de dans bent gaan dansen kijkend op een afstandje. Ik kom er dan achter als ik de dans aan het dansen ben, dat mijn grootste angst en verlangen hetzelfde zijn. Ik wil heel graag Echte verbinding, verbinding met mezelf en mijn diepste gevoel binnen in mij. Mijn aller grootste wens is dat ik dan gewoon helemaal kan ZIJN. Leven in overgave, en vertrouwen hebben in het grote geheel. Als clown wil ik die diepe verbinding aangaan met mezelf en de ander, alles mag er gewoon ZIJN. Maar vind het dus echt eng om de controle los te laten. Echt eng om te kijken wat er leeft diep binnen in mij. Ik maak mezelf klein en vermeid het echte diepe contact, terwijl dat dus is wat ik wel graag wil. Bang om mijn grootsheid te zien? Bang voor..... Nou ja daar hoop ik uit te komen. Zodat ik gewoon kan ZIJN met alles wat is. Mijn missie is nu om mensen in het leven te laten staan zoals de clown doet. Vanuit liefde, het avontuur aangaan, ja zeggen tegen alles wat is, laten zien wat er in je leeft, spelen. Kortom dat mag ik zelf nog veel meer doen! Een wijze Clown, die clown Floor :)

Kirsten
Door

Kirsten

op 25 Oct 2016

Mijn valkuil is vooral erover schrijven en lezen en vervolgens anderen iets leren en dan aan mezelf voorbij gaan. Dus het niet op mezelf toepassen. Maar dat kan nu niet meer. Daarom deel ik nu mijn dans in wat meer detail hier. Ik voel een heel groot verlangen om mijn bewustzijn te verruimen, om vanuit volledig contact met mijn wezen mijn talenten te delen en daardoor een inspiratiebron te zijn voor anderen. Ik heb het gevoel dat ik zo kan bijdragen aan de evolutie van het bewustzijn. Dat dit mijn bedoeling is. Mijn diepste angst is om er niet bij te horen, een outcast te zijn, alleen te staan, uitgelachen en beschimpt te worden. Of misschien is wel mijn diepste angst dat ik bevestigd krijg dat ik er niet bij hoor. Nog erger. Hierdoor beweeg ik steeds tussen het creëren van mooie programma's en het uitreiken naar anderen om ze te helpen in hun eigen proces en het ineen krimpen, wegduiken, mezelf verstoppen. Ik realiseerde me gisteren ineens dat ik heb nagelaten om consequent aan mezelf te werken omdat ik daarmee zeker weten zichtbaar zou gaan worden en dit is immers mijn grootste angst: omdat ik dan bevestigd zou krijgen dat ik er niet bij hoor. Als ik mezelf dit zie schrijven kan ik niet anders denken dan: wat een moedig beestje ben ik. Zo bang zijn en het toch doen. Al meer dan 20 jaar werk ik gestaag toe naar mijn doel. Met opleidingen, trainingen, coaching, therapie, nog meer opleidingen. Voor de klas gaan staan, trainingen geven. Het verlangen is dus altijd nog groter dan de angst. En mijn geluk is dat ik in al die jaren studie zoveel heb geleerd over hoe onze geest werkt dat ik weet dat deze angsten een illusie zijn. Ik ben niet buitengesloten! Ik hoor er natuurlijk wel bij! Ik heb nota bene theologie gestudeerd dus ik weet dat 'God' of het universeel bewustzijn all inclusive is. Wat ik nu doe is steeds heel dicht bij mezelf zijn en die verbondenheid voelen. Wordt vervolgd....

Reactie plaatsen